Wystawy
Wystawa interdyscyplinarna „1991 od i do” 23 marca 2013
Wystawa czynna od 23 marca 2013 do 25 kwietnia 2013
Zapraszamy
MAGDALENA ATKINS
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Zajmuje się malarstwem i wizażem. Zainteresowanie sztuką wizażu pochodzi z inspiracji malarstwem, a „każdą twarz traktuje jak czyste płótno, na którym należy namalować piękny obraz”. Przez 10 lat przebywała w Londynie, gdzie ukończyła Akademię Wizażu w Westminster College. Przez wiele lat pracowała w światowej mekce sztuki i mody Harrods. Ma na swoim koncie współpracę z czołowymi gwiazdami świata mody i filmu. Od kilku lat przebywa w Polsce pracując, dla najlepszych magazynów mody, agencji reklamowych i fotograficznych.
KAROLINA KOMASA-KUSZ
Studia w latach 1991-98 na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na kierunku rzeźba. Dyplom w roku 1998 w zakresie rzeźby u prof. Danuty Mączak i w zakresie malarstwa w architekturze u prof. Jana Gawrona. Pracuje jako profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Zajmuje się rzeźbą, obiektem, instalacją.
MAŁGORZATA KOPCZYŃSKA
Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu w 1997 roku. Dyplom z rzeźby w pracowni prof. Olgierda Truszyńskiego. Od tego czasu bierze udział w wystawach w kraju i za granicą. Jej prace znajdują się w kolekcji Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Poznaniu oraz zbiorach prywatnych. Prowadzi Pracownię Podstaw Rzeźby w Akademii Sztuki w Szczecinie, oraz Pracownię Rzeźby na Wydziale Artystycznym Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu. Doktor Sztuk. Zajmuje się również organizowaniem wystaw artystycznych . Kuratorka Galerii Rektorskiej Akademii Sztuki w Szczecinie.
KATARZYNA KUJAWSKA MURPHY
Adiunkt w pracowni rysunku w ASP w Poznaniu, absolwentka tej uczelni (dyplom z wyróżnieniem w zakresie malarstwa i w zakresie video: 1997, doktorat – ASP Poznań 2002, habilitacja ASP Wrocław 2011). Studiowała w Central Saint Martins College of Art and Design w Londynie. Laureatka wielu nagród, działa również jako kurator wystaw międzynarodowych.
Zajmuje się sztuką instalacji, video, rysunkiem, malarstwem, przede wszystkim jednak przestrzenią i czasem, rozważa w swej twórczości psychologiczne aspekty widzenia i dostrzegania, tym zagadnieniom podporządkowuje media, którymi się posługuje.
KOBAS LAKSA
Artysta sztuk wizualnych, fotograf, scenograf, autor filmów i teledysków. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu.
W swych działaniach używa różnorodnych mediów – fotografii, performensu, instalacji, filmu. Zaczynał od filmu. Między 1996 i 2003 rokiem tworzył krótkie filmy fabularne i eksperymentalne. Za film „Sceny z użycia” otrzymał Grand Prix na festiwalu OFF Cinema w Poznaniu w 2001 roku. Z czasem sięgnął też po dokument. W filmie „Pojechałem z mamą na pielgrzymkę” stworzył poruszający portret własnej matki, organizatorki pielgrzymek do miejsc kultu, dając jednocześnie dalekie od powszechnych wyobrażeń ujęcie tematu katolickiej obrzędowości. Krótki film „Koło jest przyjemne” poświęcił nieznanej szerzej artystce, tworzącej płaskorzeźbione reliefy z masy plastycznej, którą własnoręcznie tworzy z wytłaczanych pojemników na jajka. Jest też twórcą teledysków. Artysta znany jest głównie jako autor fotografii i fotokolaży, które publikuje w prasie oraz prezentuje na wystawach. Rozgłos przyniósł mu zwłaszcza cykl Projekt miejski Warszawa, do którego wykorzystał zdjęcia wykonane w różnych miejscach stolicy. Stłoczone motywy tworzą obraz metropolii przyszłości, gdzie dziesiątki przedmiotów, dróg i architektura krzyżują się na na wielu planach budząc skojarzenia z apokaliptycznymi wizjami z filmów filmów SF. Dzięki zaproszeniu lipskiej galerii parismoskau twórca zrealizował cykl Rauchdelikt będący fotograficzną reinterpretacją obrazów znanego lipskiego artysty Neo Raucha. Dwa lata później w Poznaniu można było oglądać Memento Vulgari – pięć monumentalnych fotomontaży rozwieszonych w centrum miasta, przygotowanych na podstawie obrazów znanych renesansowych malarzy: Tycjana, Botticellego, Giorgione, P. Bruegela i Ghirlandaia. Do prezentacji wykorzystano przestrzenie zarezerwowane do tej pory dla reklam przemieniając je w gigantyczną publiczną przestrzeń galeryjną. Również w 2008 roku Kobas Laksa zrealizował na wystawę Hotel Polonia do polskiego pawilonu na biennale w Wenecji (nagrodzonego tam Złotym Lwem) cykl fotomontaży „The afterlife of buildings – Budynków życie po życiu”. Budynki sfotografowane współcześnie zostały poddane wizualnej reinterpretacji na podstawie założenia, że zmieni się ich funkcja. Wieżowiec Rondo One artysta przedstawił jako kolumbarium, bazylikę w Licheniu jako Aqua Park, a Bibliotekę Uniwersytecką zamienił w Centrum Handlowe. Sam Laksa określa swój styl mianem „contemporary dark”. Zderzając konwencje, mieszając skrajnie odlegle środki stylistyczne, takie jak farsa i subtelna poetyka, czy fikcja i dokument artysta modyfikuje obrazy rzeczywistości. Jego fotomontaże zaskakują, nadbudowując nowe znaczenia tam, gdzie wszystko wydaje się już ostatecznie zdefiniowane.
ARKADIUSZ MARCINKOWSKI
Arkadiusz Marcinkowski urodził się 04.01.1970 r. W 1989 roku ukończył Liceum Sztuk Plastycznych w Szczecinie. W roku 1991 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. W okresie 1995-1996 studiował w Holandii. W 1996 roku uzyskał dyplom magistra sztuki. Po ukończeniu studiów rozpoczął w Poznaniu aktywną działalność artystyczno-zawodową. Zorganizował kilkanaście wystaw w zakresie grafiki i malarstwa sztalugowego oraz brał udział w wielu ekspozycjach za granicą. Między innymi w Japonii, gdzie podróżował kilkakrotnie i miał wiele wystaw w prestiżowych galeriach w Osace i Tokio. W 1997 r. rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Sztuki Stosowanej Schola Posnaniensis na stanowisku asystenta w pracowni malarstwa i rysunku. W 2006 został pracownikiem dydaktyczno naukowym Wydziału Artystycznego Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu. Od 2006 jest członkiem zarządu Okręgu Poznańskiego Związku Polskich Artystów Plastyków. W 2011 uzyskał stopień doktora habilitowanego na ASP w Poznaniu. Obecnie prowadzi pracownie rysunku oraz mediów elektronicznych wraz z projektowaniem komputerowym na WSUS w Poznaniu.
JOANNA MIESZKO-NITA
Ur. 30 marca 1969 r. w Trzcińsku-Zdroju.
Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Szczecinie. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 1996 roku obroniła pracę, dyplom w pracowni rzeźbiarskiej Prof. Józefa Petruka. Praca dyplomowa „Zmagania” formy organiczne w piaskowcu znajduje się na terenie ogrodu zoologicznego Malta w Poznaniu. Zajmuje się rzeźbą i pracą pedagogiczną (gimnazjum, liceum plastyczne w Gryficach). Organizowała wiele plenerów, wystaw i akcji artystycznych. Pracuje w metalu, drewnie i kamieniu.
KATARZYNA PODGÓRSKA-GLONTI
Urodzona w 1969 roku w Radomiu.
1991-1996 studia w PWSSP w Poznaniu. Dyplom w pracowni rzeźby prof. Jana Berdyszaka i pracowni tkaniny prof. Andrzeja Banachowicza. W 1995 roku otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Sztuki. W 2002 roku uzyskała kwalifikacje I stopnia na Wydziale Komunikacji Multimedialnej w Poznaniu. W 2008 roku obroniła przewód habilitacyjny w zakresie sztuk plastycznych, także na Wydziale Komunikacji Multimedialnej.
Pracuje w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i w Uniwersytecie Zielonogórskim.
Współprowadzi Pracownię Projektowania Scenografii na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, prowadzi Pracownię Edukacji Twórczej na Uniwersytecie Zielonogórskim. Prodziekan Wydziału Architektury Wnętrz i Scenografii.
WŁADYSŁAW RADZIWIŁŁOWICZ
Władysław Radziwiłłowicz jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Uczelnię ukończył w 1996 roku uzyskując dyplom z wyróżnieniem w zakresie grafiki warsztatowej i malarstwa. Od 1996 roku związany zawodowo z Uniwersytetem Artystycznym w Poznaniu. Obecnie jest adjunktem w II Pracowni Rysunku. W 2009 roku obronił pracę doktorską pt. „Fenomen Obrazu jako efekt symultanicznego czytania Świata”.
Najnowsze prace Władysława Radziwiłłowicza oparte są na malarskiej analizie Obrazu uwikłanego w „rzeczywistość medialną”. Obraz szeroko pojęty (również piktogram, logo, rysunek techniczny, ilustracja, plakat, zdjęcie reklamowe) zawsze był i nadal pozostaje potężnym środkiem niewerbalnej perswazji. Tworząc rozbudowane systemy komunikacji i identyfikacji wizualnej dziś stał się skutecznym narzędziem do umieszczania i utrwalania w zbiorowej świadomości informacji użytkowych, przeważnie natury komercyjnej.
Kusząc, bawiąc, wzbudzając zachwyt i pożądanie Obraz współtworzy Obietnicę globalnego „lepszego świata”. Ten „lepszy świat” zdaniem artysty przypomina mityczną krainę doskonałości obfitującą w piękno, wieczną młodość i szczęście – wolnorynkowy ogród w Edenie.
IWONA STACHURA
Absolwentka PWSSP w Poznaniu – w 1996 roku obroniła pracę dyplomową w zakresie malarstwa w pracowni prof. Jerzego Kałuckiego. Zajmuje się malarstwem, tkaniną użytkową, projektowaniem graficznym. Pracuje jako nauczyciel rysunku i malarstwa w Zespole Państwowych Szkół Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach. Współpracuje z firmą Art Office w Warszawie, galerią Krebsen w Kopenhadze, fundacją Autoped w Rotterdamie, jest członkiem Zarządu ZPAP Okręgu Kieleckiego i wiceprezesem Stowarzyszenia Składnica Sztuki w Warszawie.
IWONA TOROWIN-BOROWICZ
Urodzona w Wilnie. Studia w PWSSP w Poznaniu, 1991-1996, Wydział MGR, kierunek Malarstwo, dyplom u prof. Włodzimierza Dudkowiaka. Udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce, na Litwie, w Anglii. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków Okręg Poznański 1999-2006. Członek Związku Malarzy Wileńskich. Malarstwo głównie figuratywne, wpływy Nowosielskiego i Modiglianiego. Artystka nie uprawia sztuki konceptualnej, stopniowo wraca do korzeni (wpływ melancholizmu litewskiego) i maluje to, co dla niej jest kwintesencją piękna.
Relacje z wystawy
powrót