Wystawy

„Notacja gestu w grafice” Piotr Tołoczko

Artysta tworząc dzieło zmaga się z materią. Najmniejszą strukturą tego zmagania i czynnością, jaką jest w stanie rozpocząć i zakończyć w jednej chwili jest gest. Gest łączy wszystkie pomysły z materią dzieła, niezależnie od tego, czy ruch jest nieświadomy czy intencjonalny. Więc każde rękodzieło posiada zapis gestu. Problem stanowi właściwe odczytanie w formie informacji dotyczących gestu.
Gest w sztuce występuje w różnych kontekstach. W sztukach teatralno-scenicznych, tak jak w mowie, jest podstawą wyrażania nastroju, uczuć i emocji. Dopełnia i podkreśla komunikacje werbalną aktorów lub ją zastępuje. Podczas gry na instrumencie możemy zauważyć podobne emocje w gestach muzyków, które przekładają się na formę muzyczną. Taniec również porządkuje gesty do muzyki. W sztukach procesualnych gest istnieje w czasie i wypełnia pewien konkretny moment. Staje się ulotny. Sztuki plastyczne potrafią utrwalić ulotność gestu i zatrzymać ją w dziele. Przed rozwojem technologii sztuki plastyczne operowały wyłącznie rękodziełem, a gest był podstawową tkanką dzieła. Pojedyncze gesty wpływały na całokształt formy i harmonizując ze sobą tworzyły często styl autora. W nurtach związanych z malarstwem gestu (taszyzm, action painting, informel) gest osiągnął swoją apoteozę oraz uzyskał twórczą autonomię. Jako element przypadkowy i nieprzewidywalny, przy nadrzędnej koncepcji dzieła, był często niepożądany (minimal art). Technologia i maszyny zastosowane w sztuce ukryły ludzki gest. Jednak w pewien sposób przedłużyły jego pole działania i pozwoliły wprowadzić  w rejony wcześniej niedostępne dla rękodzieła (mikro i makroskale). Gest, częściowo zastąpiony i uproszczony przez program sterujący, stał się coraz trudniejszy do uchwycenia. Z drugiej strony był bardziej precyzyjny i przewidywalny. Proces ten szczególnie zmienił grafikę.
Grafika jest dyscypliną, w której niepowtarzalny gest występujący w rysunku jest reprodukowany i powielany. Utrwalony raz na matrycy poddawany zostaje multiplikacji. Te dwa oblicza grafiki, z jednej strony: gestu, matrycy, oryginału, z drugiej: kopii, braku jednego oryginału, multiplikacji, współistnieją w obrębie tej dyscypliny sztuki. Oryginał i kopia to dualizm, który inspiruje i rodzi napięcia. Podejmowany problem notacji gestu może pomóc zrozumieć istotę współistnienia wielu oryginałów na płaszczyźnie grafiki. Może również stanowić ciekawą perspektywę oceny tego, co w grafice tradycyjne i tego, co nowe.

Piotr Tołoczko

PIOTR TOŁOCZKO

W 2004 roku ukończył studia na kierunku Grafika a w 2007 roku na kierunku Rzeźba na Wydziale Sztuk Pięknych UMK. W 2011 roku uzyskał stopień naukowy Doktora Sztuk Plastycznych. Od 2010 jest wykładowcą na Uniwersytecie Technologiczno-Przyrodniczym w Bydgoszczy, w Katedrze Sztuk Wizualnych na Wydziale Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska. W swojej pracy poszukuje intermedialnego działania gestu w sztuce. Zajmuje się grafiką, rysunkiem, rzeźbą oraz instalacją.

Relacje z wystawy

---

powrót