Wystawy
Wystawa ,,Malarski Teatr Ottona Axera” wrzesień/październik 2022
Otto Axer (1906-1983) – jeden z najciekawszych polskich scenografów II poł. XX w.
Malarz, grafik, ilustrator. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczył się u Weissa, Frycza, Pankiewicza, w Krakowie i w Paryżu. Jako scenograf zadebiutował w 1932 roku w Teatrze Miejskim we Lwowie, gdzie współpracował między innymi z Leonem Schillerem i Andrzejem Pronaszką. Od tego czasu teatr był jego największą pasją. Po wojnie Axer był scenografem Teatru Polskiego w Warszawie. Współpracował z Teatrem Wojska Polskiego w Łodzi, a gościnnie m.in.
z Teatrem Powszechnym i Teatrem im. Jaracza w Łodzi, Teatrem Współczesnym i Wielkim
w Warszawie, Teatrem im. Wyspiańskiego w Katowicach oraz Teatrem im. Osterwy w Lublinie. Wśród powojennych prac artysty do najciekawszych należą „Igraszki z diabłem” Drdy, „Don Carlos” Schillera, „Maria Stuart” Słowackiego, „Irydion” Krasińskiego, „Makbet” Shakespear’a „Ifigenia w Taurydzie” Goethego, „Hrabina” Moniuszki, „Król Roger” Szymanowskiego.
W swym malarstwie tworzonym w zaciszu pracowni i rzadko pokazywanym szerszej publiczności Otto Axer skupiał się przede wszystkim na kameralnych formach powstających na podstawie wcześniejszych studiów rysunkowych. Sa to głównie pozbawione nadmiaru elementów martwe natury i sceny figuralne. Prostotę kompozycji i formy równoważy przemyślana i mocna paleta kolorystyczna. „Jest to malarstwo nasycone barwą – a jednocześnie wolne od wszelkiej krzykliwości” pisał Andrzej Osęka w 1968 roku w katalogu do wystawy malarstwa Axera.
Zwracał tez uwagę na teatralny klimat tych prac. „Figury podobne są do marionetek, twarze – do masek, przedmioty – do rekwizytów teatralnych”. Marcin Czerniewski nazywa tę atmosferę jego obrazów „teatrem malarskim”. Mimo, iż ta twórczość malarska powstawała na marginesie niezwykle ożywionej działalności teatralnej, zachowała jednak odrębny charakter.
Na wystawie w Galerią Sztuki Współczesnej Winda w Kielcach będą mogli państwo zobaczyć kolekcję obrazów olejnych i rysunków Ottona Axera uzupełnioną przez projekty scenograficzne i kostiumy z realizacji teatralnych ze zbiorów Muzeum Teatralnego w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.
powrót